Fwd : ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ဳိးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္အင္အား

                  ဒီကေန႔ေခတ္မွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုမိုမ်ားျပားလာသလို စိမ္ေခၚမႈေတြကလည္း ပုိလာပါတယ္... ေစ်းကြက္မွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြမ်ားလာေတာ့ ဝန္ေဆာင္မႈဦးစားေပးတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး တျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာတယ္... အဲ့ဒီေတာ့ လူသားရင္းအျမစ္ကအေရးႀကီးလာပါတယ္... တကယ္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့.. တကယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့.. တကယ္အားကုိးအားထားျပဳႏုိင္တဲ့ သူမ်ိဳးကုိပဲ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ခန္႔ထားခ်င္ၾကပါတယ္... ကိုယ္တုိင္စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းမ်ိဳးလုပ္မယ္ဆုိရင္လည္း... ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆုိင္ရမယ့္သူေတြက အမ်ားႀကီးရွိေနမွာပါပဲ... အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ဘဝလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ ေတာ္႐ံုအရည္အခ်င္းနဲ႔မရေတာ့ပါဘူး...
ဘြဲ႔ရပညာတတ္လူငယ္ အမ်ားစုကေတာ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔လိုက္ၿပီး ယိမ္းထုိးေနၾကပါတယ္... ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုယ္ အခုိင္အမာရပ္တည္ေနတဲ့ လူရည္ခြၽန္လူငယ္ေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္... ဒါေပမဲ့ အနည္းစုပါပဲ... က်န္တဲ့အမ်ားစုထဲက အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာမိေနၾကတုန္းပါပဲ... ၉ တန္း ၁၀ တန္းမွာ ဖိအားေပးထားသေလာက္ ရလာတဲ့အမွတ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း လုပ္ခုိင္းၾကေတာ့တာပါပဲ.. ကိုယ့္ကေလးက ဘာကုိစိတ္ဝင္စားတယ္.. ဘာကုိဝါသနာပါတယ္ဆိုတာကို မစဥ္းစား.. မေဖာ္ထုတ္... ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း အတင္း႐ုိက္သြင္းၾကပါတယ္္... ဒီလိုဘဝရဲ့ ပထမတစ္ဆစ္ခ်ိဳးမွာေတာ့ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ေတြက အနည္းစုပဲရွိပါတယ္... တကယ့္တကယ္နစ္နာရတာကေတာ့ လူငယ္မ်ားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္...
ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ္တကယ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ ဘြဲ႔တစ္ခုရလာေတာ့ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ေလ့လာဖို႔ အဲ့ဒီပညာနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳဖို႔ မစဥ္းစားၾကေတာ့ပါဘူး... ဘဝကိုဘယ္လိုရပ္တည္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းခိုင္ခုိင္မာမာမရွိၾကပါဘူး... သူမ်ားစာရင္းကိုင္ဆုိ လုိက္ကုိင္လုိက္တာပဲ... သူမ်ားအဂၤလိပ္စကားေျပာဆုိ လုိက္ေျပာလိုက္... သူမ်ား ေအာ္တုိကတ္ဆုိ လုိက္ကတ္လုိက္... သူမ်ားႏုိင္ငံျခားဆုိ လုိက္ျခားလုိက္ျပန္တာပါပဲ..... ဘာနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳမယ္ .. ဘယ္လမ္းကိုေရြးခ်ယ္မယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ျခင္းမရွိၾကပါဘူး.... မိဘအသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ လုိလားခ်က္ေတြ ကလည္း မလြန္ဆန္ႏုိင္ၾကပါဘူး... လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္သြားတာေတာင္ ယံုၾကည္မႈရွိရွိမလုပ္ႏုိင္မကုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြရွိေနပါေသးတယ္... ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ ကိုယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္ရလုိ႔ပါပဲ... စာသင္ေက်ာင္းကေန လုပ္ငန္းခြင္ကို ကူးေျပာင္းတဲ့ ဒီလုိအခ်ိန္ဟာ ဘဝရဲ့ ဒုတိယတစ္ဆစ္ခ်ိဳးပါပဲ... ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ရင္မွန္သလို ကိုယ့္ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အက်ိဳးခံစားရႏုိင္ပါတယ္...
ဒီေန႔ေခတ္မွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းေတြကလည္း စံုလင္မ်ားျပားလွပါတယ္.. ကိုယ္ဝါသနာပါတာကို မ်က္ႏွာငယ္စရာမလိုဘဲ တိုးတက္ေအာင္ႀကိဳးစားယူႏုိင္ပါတယ္... ဆရာဝန္ျဖစ္မွ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မွ ေရွ႕ေနႀကီးျဖစ္မွဆုိတဲ့ေခတ္က က်န္ခဲ့ပါၿပီ... ကိုယ့္အခြင့္အလမ္းကို ကိုယ့္ဘာသာဖန္တီးယူႏုိင္တဲ့ ေခတ္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္... ေနာက္ပုိင္းဆုိရင္ ဒီထက္မက အခြင့္အလမ္းေတြ.. အေျခအေနေတြ ေကာင္းလာဖုိ႔ပဲရွိပါတယ္... ဒီလုိအေျခအေနမွာ ေတြေဝမိန္းေမာေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး... ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္ကေန ႐ုန္းထြက္ၿပီး ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ပံုေဖာ္ကာ ေလွ်ာက္လွမ္းရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္... ကိုယ္ဝါသနာမပါဘဲ တက္ခဲ့ရတဲ့ ပညာေရးကေတာ့ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းပါတယ္... ဒါကိုပဲ ဖက္တြယ္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္လည္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးတုိးတက္မႈနဲ႔ အလွမ္းေဝးသြားပါလိမ့္မယ္... အေရးႀကီးတာကေတာ့ ေကာက္႐ုိးမီးမျဖစ္ဘဲ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္သြားဖို႔ပဲလုိတာပါ...
ပထမဆံုး ကုိယ္ဘာဝါသနာပါတယ္ဆိုတာကို သိေအာင္ႀကိဳးစားရပါမယ္... ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့အခ်က္ဟာ ကိုယ့္ဘဝရပ္တည္မႈကို ဘယ္လုိအေထာက္အကူျပဳႏုိင္တယ္ဆုိတာကိုလည္း သံုးသပ္ေဖာ္ထုတ္ရပါမယ္... ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့အလုပ္ကို သိမယ္... အဲ့ဒီအလုပ္ကလည္း ကိုယ့္ဘဝတုိးတက္ေရးအတြက္ အမွန္တကယ္ အေထာက္အကူျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တစိုက္မတ္မတ္ေလ့လာလုပ္ကိုင္ဖုိ႔လုိပါတယ္.. ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကုိလုပ္ကိုင္ေနရတယ္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ရတာကုိ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔မျမင္ေတာ့ပါဘူး... အလုပ္လုပ္ရာမွာေပ်ာ္လာပါမယ္... တကယ္ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တုိးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုလည္း ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ျဖစ္မွာေသခ်ာပါတယ္... ဒီလိုမေလွ်ာ့ေသာလုံ႔လနဲ႔ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳးအခ်ိန္ကေနစၿပီး.. ကိုယ့္ဘဝလမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္...
-----------------------------------------------------------
ႏႈိင္းရင့္ေႏြမွ ေရးသားသည္...
https://www.facebook.com/hnaingyintnway